Blog
“Een kind met zorg moet gewoon kind kunnen zijn”
Inspirerende voorbeelden uit de praktijk
De kinderen – een vrolijk gezelschap van baby’s, dreumesen en peuters- gaan aan tafel zitten voor het eetmoment. Niet alle kinderen krijgen hetzelfde eten. Het ene kind krijgt brood, het ander wordt aangesloten aan de sondevoeding en weer een ander kind krijgt speciale yoghurt. Er zitten ook kinderen aan tafel die voorheen in de eettrainingsgroep zaten. Ook nu worden ze af en toe herinnerd aan ‘hap, slik, weg.’
In het dagelijks ritme
De groep van kinderopvang Prikkebeen in Bunnik ziet eruit als een gewone kinderopvang. De pedagogisch medewerkers zijn lief en begaan met de kinderen en er worden liedjes gezongen. Toch is deze kinderopvang nét even anders. Sommige kinderen in de groep hebben verpleegkundige zorg nodig. Dit wordt opgenomen in het dagelijkse ritme. Een pedagogisch medewerker: “Het hoort er gewoon bij en het voelt niet als extra werk. Een kind met zorg is ook gewoon een kind. Waarom zouden we die kinderen anders behandelen?”
Inclusieve opvang
Prikkebeen is 15 jaar geleden opgezet door Ad en Joke van Es. Er waren toen nog geen opvangvoorzieningen voor kinderen met een zorgbehoefte. Ouders kregen zorg aan huis of moesten hun baan opzeggen. Doordat de kinderen thuisbleven, kwamen ze weinig in contact met andere kinderen. De combinatieopvang bij Prikkebeen heeft een grote meerwaarde voor alle kinderen. De kinderen die extra zorg nodig hebben komen in contact met andere kinderen en kunnen zich hieraan optrekken.
“Bij een verpleegkundig kinderdagverblijf mag een kind gewoon kind zijn en de andere kinderen leren rekening houden met de handicap van de ‘zorgkinderen’. Het is belangrijk voor kinderen met een zorgbehoefte om met andere kinderen om te gaan. Zij kunnen zich spiegelen aan andere kinderen, kunnen met hen spelen, imiteren en onderdeel zijn van een groep. Dit is de belangrijkste reden voor ouders om hun kind op een kinderdagverblijf te plaatsen en niet thuis te houden met ondersteuning door een verpleegkundige” legt Ad van Es uit.
Eettraining
In de eettrainingsgroep zitten kinderen die te vroeg zijn geboren en daardoor geen (goede) zuigreflex hebben. Ook zijn er kinderen met een medische geschiedenis, zoals baby’s die slangetjes in hun mond of neus kregen of langdurig zijn beademd. Ze zijn daardoor getraumatiseerd in het mond-neusgebied. Voor veel van deze kinderen is eten en slikken beangstigend. In de eettraining leren de kinderen stap voor stap om een hap te nemen, te kauwen en te slikken. Na een periode van eettraining kunnen de kinderen zelfstandig eten. Hiervoor hebben de pedagogisch medewerkers van deze groep een cursus gevolgd en geleerd om het eetmoment volgens een vast ritueel en vaste werkwijze te laten verlopen. De pedagogisch medewerkers lopen tijdens het eetmoment niet rond, maar zorgen voor rust en hebben hun aandacht bij de kinderen. Op die manier is het eetmoment voor de kinderen voorspelbaar en is het minder beangstigend.
Een ouder vertelt
“Voor ons was het echt een uitkomst, omdat Tim verpleegkundige zorg nodig had. Voorheen kreeg hij sondevoeding, maar inmiddels is hij klaar met de eettraining en gaat het heel goed. Bij Tim is het heel belangrijk dat er goed wordt omgesprongen met zijn ‘medische handleiding’. Ik hoef de leidsters maar één keer iets uit te leggen en ze weten hoe ze met Tim moeten omgaan en welke dingen wel en niet kunnen. Ik weet dat mijn kind in goede handen is.”
Dit inspirerende voorbeeld komt uit de handreiking De baby in de opvang van Sardes:
https://www.sardes.nl/babyindekinderopvang
Ga eens na…
Helaas is het voor veel ouders met een kind met zorgbehoefte heel lastig om passende opvang te vinden. Zou het mogelijk zijn om op meer locaties inclusieve kinderopvang te organiseren? Wat zijn de mogelijkheden binnen jullie locatie om inclusieve kinderopvang te organiseren? Zijn er organisaties in de buurt die al zo werken? Hoe organiseren zij dit?
