Blog
Voorschoolse opvang en educatie kan de vicieuze cirkel van armoede doorbreken: 3 belangrijke conclusies uit het Perry Preschool Experiment
Hoe doen de arme kinderen het die 40 jaar geleden meededen aan het beroemde Perry Preschool Project en ondertussen volwassenen van middelbare leeftijd zijn? De wereldberoemde onderzoeker James Heckman analyseerde de effecten van voorschoolse opvang en educatie van hoge kwaliteit op de ontwikkeling van deze kinderen op korte en lange termijn. De nieuwste resultaten behandelen de levensloop tot 55 jaar, en geven ook meer inzicht in de mechanismen achter de positieve effecten. Drie belangrijke conclusies komen naar voren:
1. Voorschoolse opvang en educatie heeft een positieve invloed op het leven van de deelnemers
Het Perry Preschool Programma was oorspronkelijk ontwikkeld als een experimenteel onderzoek met een controlegroep bij met arme families die in een achtergestelde buurt in de Verenigde Staten leefden. De kleuters uit de experimentele groep kregen een interventie bestaande uit voorschoolse opvang en educatie van hoge kwaliteit en de gezinnen werden thuis bezocht. Aanvankelijk was het doel om het IQ van de kinderen te bevorderen, om zo hun cognitieve ontwikkeling en schoolsucces te stimuleren. Hoewel het programma er niet in slaagde om het IQ van de deelnemers blijvend te veranderen, waren andere effecten op hun ontwikkeling sterk en blijvend. De kinderen van de Perry Preschool hadden een beter baanperspectief, een betere gezondheid, en waren minder betrokken bij criminele activiteiten, in het bijzonder bij gewelddadige misdaad. Deze resultaten gelden voor hun hele levensloop, en waren zelfs op de leeftijd van 55 jaar nog zichtbaar. De deelnemers ervaarden ook een positievere thuisomgeving en een betere band met hun ouders gedurende hun kindertijd in vergelijking met de controlegroep, wat hoogstwaarschijnlijk een belangrijke factor was om de verbeterde uitkomsten op volwassen leeftijd te kunnen verklaren.
2. Er zijn effecten van Perry Preschool op de gezinnen van de deelnemers
Het programma had ook effecten op de eigen kinderen van de deelnemers, en op de broers en zussen van de deelnemers. 67% van de kinderen van de deelnemers voltooiden de middelbare school zonder schorsing, in vergelijking met 40% van de kinderen van de controlegroep. Ook hadden kinderen van Perry Preschool-deelnemers minder kans op schorsing, verslaving of om gearresteerd te worden. Dit gold voor 60% van de kinderen van de deelnemers vergeleken met 40% van de kinderen van niet-deelnemende gezinnen. De kinderen van de deelnemers hadden ook vaker een fulltimebaan (59%) in vergelijking met kinderen van de controlegroep (42%). De effecten waren het sterkst voor jongens en met name zonen van mannelijke Perry Preschool-deelnemers.
Er waren ook effecten op de broers en zussen van deelnemers die aanwezig waren in het gezin op het moment van interventie, maar niet in aanmerking kwamen voor deelname zelf. Deze broers en zussen toonden een grotere kans op afstuderen op de middelbare school en werk. Voor broers waren de effecten het sterkst en deze broers vertoonden ook minder kans op arrestatie of verslaving.
3. De context in de familie is belangrijker dan de buurt
Zowel de controlegroep als de deelnemers groeiden op in arme en achtergestelde buurten. De Perry Preschool-deelnemers slaagden er echter in om stabielere gezinssituaties te creëren als volwassenen. Ze hadden stabielere huwelijken en kregen hun kinderen eerder op iets latere leeftijd, waardoor ze meer middelen en aandacht aan hun kinderen konden geven. Kinderen van Perry Preschool-deelnemers hadden 3 keer meer kans om op te groeien met stabiel getrouwde ouders tegen de leeftijd van 18. Voor de zonen van mannelijke deelnemers was dit zelfs 15 keer meer zo waarschijnlijk. De kinderen van zowel de deelnemers als de controlegroep groeiden op in vergelijkbare arme buurten, dus de effecten over meerdere generaties zijn waarschijnlijk te wijten aan de stabielere thuisomgeving en de betere financiële middelen die de Perry-deelnemers konden bieden.
